معماری معاصر به یک روش زیبایی‌شناسانه خاص محدود نمی‌شود. و معماری مدرن بیانگر معماری اوایل و اواسط قرن بیستم است که به ایده‌آل‌ها و ایده‌های دوران ماشین تحقق می‌بخشد: عدم حضور تزئینات، سازه‌هایی ساخته شده از جنس استیل و بتن، استفاده وسیع از شیشه، سفیدکاری (معمولاً گچ و سیمان روی آجر» یا انواع دیگر از بیان مینیمال در نمای خارجی ساختمان، و پلان‌ها و نقشه‌های باز.
اصطلاح معماری معاصر وجود دارد که به تغییر و گرایش خاصی در طراحی امروز اشاره می‌کند که سازه‌هایی با سبک‌های نئو پست مدرن، نئو کلاسیک، و… در این تعریف نمی‌گنجد. کاربرد این اصطلاح بسیار محدودتر از معنای تحت‌الفظی آن است، اما همچنان در اکنون و زمان حال ریشه دارد؛ معماری معاصر زاده زمان خویش است، بنابراین نوآوری و نگاه به جلو در آن حضور پررنگی دارد. در این معنا معماری معاصر در معماری مدرن ریشه دارد، حتی اگر از نظر سبکی هیچ ربطی به آن نداشته باشد.
معماری مدرن چیست؟
معماری مدرن ، طراحی و دکوراسیون جنبش مدرنیسم است که از اواخر دهه ۱۸۰۰ آغاز شد. این سبک متولد مدارس طراحی باوهاوس آلمانی و تأکید طراحی اسکاندیناوی بر سادگی و عملکرد است و بسیار قدیمی است. به طور کلی ، معماری مدرن از آغاز تا اواسط قرن ۲۰ – دهه ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ وجود داشته است.
معماری مدرن سرانجام به سبک مدرن میانه قرن (دهه ۱۹۵۰ و ۶۰) و پست مدرنیسم (۱۹۷۰ و ۸۰) تبدیل شد. در حالی که به نظر می‌رسد سبک مدرن میانه قرن بسیار شبیه به طراحی مدرن است که از نظر استراتژیک، رنگ‌های روشن به آن اضافه می‌شود، اما پست مدرنیسم چنین نیست. پست مدرنیسم سبکی جسورانه است، همه قواعد سنتی را زیر پا می‌گذارد و کنایه و ذکاوت خاصی در آن وجود دارد. این بیشتر مربوط به فرم است تا عملکرد، که دقیقاً برعکس ویژگی‌های عملی موجود در طراحی مدرن کلاسیک است.
معماری معاصر چیست؟
آنچه از آن به عنوان معماری معاصر یاد می‌شود، در دهه ۱۹۷۰ ، تقریباً همزمان با افزایش محبوبیت پست مدرنیسم محبوب شد. این سبک در ابتدا ترکیبی از انواع سبک‌ها بود، قبل از اینکه به خودی خود دارای ویژگی‌هایی باشد که قابل شناسایی شود.
طراحی معاصر، عناصری را از مدرنیسم و پست مدرنیسم وام گرفته است. همچنین ایده‌های بسیاری از سبک‌های دیگر مانند هنر دکو، ساختار شکنی، آینده‌گرایی و غیره گردآوری کرده است. اما معماری معاصر محدود به ساختمانهای با مقیاس بزرگ طراحی شده توسط طراحان و معماران معاصر نیست.
همچنین می توان آن را در خانه کوچک اکوکپسول (اکوکپسول ها خانه هایی متحرک اند که در آن ها همه ی وسایل برای اقامت دو نفر فراهم آمده است) به شکل کروی مانند از اسلواکی که برای زندگی خارج از شبکه در هر نقطه از جهان طراحی شده است، بیان کرد. این خانه همچنین می تواند یک خانه خانوادگی مسکونی پیش ساخته در حومه آمریکای جنوبی ، یک هتل به شکل خانه درختی مکعبی آینه کاری شده در یکی از جنگل های سوئد یا یک ساختمان آپارتمانی مشبک مشرف به یک کانال اروپایی باشد.
معماری مدرن چیست؟
معماری مدرن اصطلاحی است که به انقلاب معماری که در اروپا رخ داد اشاره می کند. این حرکت عظیم از اروپا شروع شد و در قرن بیستم به تمام نقاط جهان اشاعه پیدا کرد و بعد از جنگ جهانی دوم بسیار مشهور و پرطرفدار شد. این سبک معماری، گوناگونی های منطقه ای خود را از معماری شاخص و مدرن چین تا معماری یکسان و یکنواخت ژاپنی الهام گرفته است اما هر ساختمان مدرن دارای ویژگی های مشابهی است. ساختمان های مدرن برای حضور مردم طراحی شده اند و به طور طبیعی مردم را به درون خود جذب می کنند.
سبک های معماری مدرن بسیار ساده اما پیشرفته و مدرن هستند. در یک ساختمان مدرن از تزیینات اضافی استفاده نمی شود و هیچ نوع تصویر عجیب و غریب و یا گچ بری های دور سقف در آن دیده نمی شود. خطوطی که در این نوع معماری اجرا می شوند پیچیده و با جزئیات گیج کننده همراه نیستند و نمایی کلی از ساختمان را به نمایش می گذارند. البته این بدان معنا نیست که ساختمان های مدرن همواره دارای زوایای ساده و چهارگوش هستند. در برخی از آن ها از خطوط منحنی و نرم و اشکال ارگانیک نیز استفاده می شود.
بررسی تفاوت‌ها و شباهت‌های معماری معاصر و معماری مدرن
معماری معاصر همیشه در حال تغییر است. با گذشت هر دهه، ترند دکوراسیون روز همیشه معاصر تلقی می‌شود. این لزوماً به همان روشی که معماری مدرن است به یک دوره زمانی خاص گره خورده نیست. در عوض، این یک سبک همیشه در حال تحول است تا به آنچه که امروز می‌بینیم رسیده است خصوصیات مشابهی وجود دارد که در هر دو سبک یافت می‌شود.
این احتمالاً از سردرگمی ها هنگام تلاش برای تشخیص آنها ناشی می‌شود. هر دو سبک تمایل به فضاهای ساده و بدون شلوغی با خطوط صاف و نرم و هنری دارند. این سبک‌ها به شما احساس راحتی و آرامش می‌بخشند که خوشایند است. هر دو سبک، طرح‌های تزئین شده یا عناصر سنگین را ترجیح نمی‌دهند. اما فضاهای معماری معاصر می‌توانند با تغییر ترند، این قانون را مرتباً عوض کنند.
در هر دو سبک، کاناپه‌ها، صندلی‌ها و عثمانی‌ها، پایه‌هایی در معرض دید دارند. هر دو سبک تمایل به استفاده از سطوح بازتابنده مانند فلزات در معرض و شیشه دارند. همچنین میزان استفاده از چوب زیادی را در هر دو سبک پیدا خواهید کرد، از تیرهای ساختاری گرفته تا میزهای چوب خام با پایه‌های فلزی.
از آنجا که معماری مدرن روی عناصر طراحی متداول در سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ تمرکز دارد ، بهترین انتخاب برای صاحب‌خانه‌ای است که از زیبایی‌شناسی آن دوران لذت می‌برد. این سبک با ترجیح عناصر بسیار کاربردی و رنگ‌های گرم و طبیعی، برای کسی که دوست دارد یک تم طراحی واحد را انتخاب کند، بهترین انتخاب است. سبک طراحی معماری مدرن برای صاحبان خانه که دوست دارند روند فعلی دکوراسیون آنها متناسب با زمان تغییر کنند و برای کسانی که تضاد شدید و خطوط منحنی که اغلب در طراحی معاصر یافت می‌شوند مناسب است. سبک معاصر برای کسانی مناسب است که فرم و تزئین را از عملکرد مهم‌تر می‌دانند.